LIČNA KARTA

LIČNA KARTA

Povratak Zavodovoj biblioteci Boemi, u čiji izbor su ušli pesnici i pripovedači koji su plenili jedinstvom dela i intenzivnog života, podsetio nas je i na zaboravljenog pesnika Srboljuba Mitića, koji je skoro ceo svoj život (1932−1993) proveo u stiškom selu Crljenac pokraj Požarevca. Bio je pesnik mitskog i tajanstvenog, neprestano u potrazi za svojim i našim duhovnim zavičajem. Bio je pesnik arhajskog govora, iz kojeg su odjekivale narodne poslovice, bajalice i legende, sabijene u njegovu gustu, tešku reč, bogate leksike, koja je neprestano u nekom vrenju. Ovaj svet je za njega bio i ratište i sudilište, grobište i mrvilište, u kojem se „Iza groba/ Meri se čoveštvo”. I zato kao da se taj gorki talog velikog ličnog jovovskog izazova i životnog iskustva Srboljuba Mitića s vremenom pretvorio u neku vrstu osvećene sopstvene poezije stiškog Orfeja. Mitićevi savremenici i danas se dobro sećaju njegove jedinstvene pesničke sudbine koja ostaje neuporedivi primer jednog ljudskog života koji je bez ograde i bez ostatka bio posvećen svetinji poezije.

Zato neki poštovaoci Mitićevi njegovu poeziju doživljavaju kao Bibliju srpske poezije, filozofsko-lirski ep o Srbima kakvi jesu na našim prostorima, kao uverljivo svedočanstvo o jadima i čemerima, snoviđenjima i grozotama, patnjama koje dosežu donju granicu zla i zlu koje se ljudima kobno i neobuzdano otelo.