7. TOM: KRIZA I VELIKOSRPSKI HEGEMONIZAM

Akademik Ljubomir Tadić, redovni profesor filozofije i sociologije pravana Filozofskom fakultetu u Beogradu, svoj pogled na svet i život pokazao je vrlo rano, još kao šesnaestogodišnjak, kada je stupio u partizanske redove u borbu protiv stranog okupatora. Zato je prirodno, juna 1968. godine bio i jedan od lidera znamenitih studentskih demonstracija u Beogradu, zbog kojeg je, između ostalih razloga, i udaljen sa mesta profesora beogradskog Filozofskog fakulteta. Tadićevo delo „Poredak i sloboda“(1967), kao i „Tradicija i revolucija“,(1972) ostavili su veoma jak utisak na svoje čitaoce, i bez sumnje izvršile uticaj na tadašnje generacije ne samo mladih intelektualaca. Uz sve to, njegovi kritički napisi u poznatom „Praksisu“, učinili su ga jednim od tada najpoznatijih i najznačajnijih disidenata i opozicionara tadašnjem „titoističkom“ režimu. I u novijem periodu naše istorije, akademik Tadić je angažovano svedočio o sebi i svom vremenu, tvrdeći da građanski rat u Jugoslaviji nije započeo 1991. godine, već da se koreni nalaze u periodu „ustavne izgradnje“, iz 1974. godine. Isto tako ukazivao je na istorijski paradoks „da je između boljševičkog projekta razbijanja Jugoslavije i zapadnog projekta kojim je to ostvareno, postoji puna konvergencija“. U zajedničkom izdanju Službenog glasnika i Zavoda, Izabrana dela Ljubomira Tadića čini VII tomova: Filozofija prava; Poredak, autoritet i sloboda, Tradicija legitimnost i revolucija; Nauka o politici,; Javnost i retorika; Filozofija u vremenu i zagonetka smrti i Kriza i „velikosrpski hegemonizam“.